W dniu
10 marca miał miejsce bieg na Ślężę w ramach uczczenia
pamięci Berbeki i Kowalskiego, słynnych polskich himalaistów, którzy
zginęli podczas wejścia na Broad Peek w marcu tego roku. Start
nastąpił o godz.20:00 z parkingu dolnego przy ul. Armii Krajowej w
Sobótce. W biegu uczestniczyło okolo 30 osób. Byli to członkowie
Klubu Wysokogórskiego z Wrocławia,
KLG Mnich z Sobótki, Klubu Biegacza z Sobótki oraz kilka innych osób z
różnych, okolicznych miejscowości. Skład uczestników był
całkowicie męski, z niewyjaśnionych przyczyn na starcie nie
pojawiła się żadna z pań. W chwili startu panowały
już całkowite ciemności, lekko rozjaśnione przez
księżyc w kształcie rogala, widoczny nad Wieżycą.
Dał się też odczuć kilkustopniowy mróz. Tuż przed
startem zostało zrobione jeszcze pamiątkowe zdjęcie i wszyscy
ruszyli. Trasa na Ślężę biegła wzdłuż
czerwonego szlaku, co oznaczało około 5 km w jedna stronę, z
kilkoma krótkimi odcinkami płaskimi, gdzie można było parę
sekund odpocząć. Pozostała część trasy
prowadziła pod górę. Przewyższenie pomiędzy miejscem startu
a Ślężą to 500 m (start 217 m.n.p.m., Sleza 718 m.n.p.m.).
Poczatkowa
część trasy była mocno zalodzona, w niektórych miejscach
pokrywa lodowa zajmowała cała szerokość szlaku, uczestnicy
musieli omijać te miejsca zbaczając do lasu z wyznaczonej trasy.
Niejeden biegacz zaliczył tam bliskie spotkanie z twardą, zmrożoną
ziemią. Pozostała część trasy to było glównie
zmaganie się z samym soba, chwilami słabosci, mroczkami przed oczami
i brakiem tlenu w płucach przy zbyt szybkim tempie, co miało
symulować i przybliżać nas choć trochę do tych, którzy
w wysokich górach spędzili nie jeden dzień swojego życia.
Szczęśliwie po ok. 40 min wszyscy stanęli na szczycie.
Niespodzianką na górze było ognisko, które koledzy rozpalili w oka
mgnieniu z drewna wniesionego na własnych plecach. Polana były dobrze
wysuszone więc ognisko było duże i dawało przyjemne
ciepło przy dość silnym wietrze, jaki zastalismy na
wierzchołku. Przy ognisku odżyły wspomnienia zaginionych kolegów
podczas tegorocznej wyprawy na Broad Peak. Popłynęły różne
opowieści, ale glównie od tych, którzy Maćka i Tomka znali osobiście.
Wkrótce
jednak zaczął nam doskwierać mróz i wiatr, więc
została podjęta decyzja o odwrocie. Po kilkunastu minutach
byliśmy na dole w miejscu startu, kończąc tym samym bieg cali,
zdrowi i szczęśliwi, czego życzymy wszystkim tym ambitnym,
którzy chcą osiągać cele tak nieosiągalne dla wielu z nas.
Ps.Po
biegu odbyła sie druga sesja zdjęciowa. Na pierwszym planie był
pies, który był naszym współtowarzyszem biegu. Biegł z innych
przyczyn niż ludzie, ale cieszył wszystkich samą swoją
obecnością.
KLG
Mnich
Wiciu
